Αυτή την εβδομάδα, προβάλουμε Γιαπωνέζικο σινεμά. Και πάλι, δεν έχω ιδέα για το τί να περιμένω από την ταινία, όμως οι Γιαπωνέζοι πάντα έκαναν ωραίες ταινίες με πρωτότυπες κινηματογραφικές ιδέες που στη Δύση δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε αλλά μας είναι εύκολο να αποδεχτούμε.
Αυτή εδώ η ταινία έχει να κάνει με το τέλος της θλίψης ή του πένθους. Οι πρωταγωνιστές κουβαλάνε ο καθένας το δικό του σταυρό (ή κάποιο αντίστοιχο γιαπωνέζικο σύμβολο) και εμείς παρακολουθούμε την πορεία του πένθους και της θλίψης τους προς την ολοκλήρωση, εκεί όπου υπάρχει ηρεμία και γαλήνη. Τουλάχιστον αυτά λέει η κριτική που συνοδεύει το φυλάδιο του διανομέα.
Πιστεύω ότι αυτά τα κείμενα από τα φυλάδια των διανομέων γράφονται χωρίς οι συγγραφείς τους να έχουν δει την ταινία. Κάποιοι ίσως ρίχνουν μια ματιά στην αφίσα, κι αυτό είναι όλο. Καλά, εντάξει, δεν ξέρω πως ακριβώς τα γράφουν αυτά τα κείμενα, αλλά μοιάζουν με οροσκόπια: πολύ γενικά για να πιάνουν όλες τις πιθανές εξελίξεις. Αρκεί να θέλεις να πιστέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου