 |
| Από Κινηματογραφική Λέσχη Χίου |
Να τι λέει κάποια κριτική που βρήκα εδώ:
Αμερικάνικη ανεξάρτητη παραγωγή του 2007, η οποία άρεσε σε πολλά φεστιβάλ αλλά και σε σινεφίλ κοινό στην Αμερική και στην Ευρώπη. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Χόλντριτζ δεν πρωτοτυπεί αλλά αρέσει. Φτιάχνει ένα 90λεπτο φιλμάκι πέρι νέων της.. νέας εποχής : της περιόδου του ίντερνετ, των απρόσωπων φλερτ μέσω μέιλς και φόρουμ, των υπαρξιακών αναζητήσεων των ανθρώπων της νέας χιλιετίας.
Πολύ, μα πάρα πολύ επηρρεασμένος από τα ανεξάρτητα διαμαντάκια του Κασσαβέτη ("Σκιές" και "Πρόσωπα"), στις κωμικές περιπλανήσεις των ηρώων του Γούντυ Άλεν ("Μανχάταν") μέχρι τα ρομαντικά "ποδαράτα" movies του Λίνκλατερ στη Βιέννη ("Πριν το Ηλιοβασίλεμα", "Πριν το Ξημέρωμα"). Άρα, λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ταινία φτιαγμένη... από άλλες ταινίες!
1 σχόλιο:
Η ταινία ήταν αρκετά καλή, αν κατάφερνες να ξεχάσεις για μια στιγμή ότι όλα αυτά τα έχεις ξαναδεί κάπου. Εντάξει, ο σκηνοθέτης έκλεψε, αλλά όλοι κλέβουν. Ακόμα κι αυτοί από τους οποίους έκλεψε, από κάπου κλέψανε κι αυτοί. Η τέχνη είναι μία διαδικασία διαρκούς κλεψιάς. Σημασία έχει η σύνθεση των κλοπιμαίων σε ένα νέο έργο, που είναι δικό σου, μοναδικό.
Αυτή η ταινία είχε πολλές βόλτες στην πόλη κι οι διάλογοι ήταν πιο φυσικοί, σε σχέση, π.χ. με τις αντίστοιχες ταινίες του Λινκλάτερ. Μία άλλη διαφορά ανάμεσά τους ήταν ότι εδώ η υπόθεση υπήρχε και είχε σημασία. Γενικά, ήταν μια πιο μέτρια ταινία, αλλά αρκετά διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα.
Εγώ θα έλεγα ότι ήταν αντιγραφή Λινκλάτερ με μια υπόγεια νοσταλγία για αδελφούς Φαρέλι. Από την αρνητική της πλευρά η ταινία θυμίζει περισσότερο Κέβιν Σμιθ.
Δημοσίευση σχολίου